Interessante conclusies van wetenschappers in een review over TRWP

BEM-circle nr. 3 juni 2021

Er is geen data over eventuele risico's bij inname via voedsel en weinig data over eventuele negatieve effecten op het ecosysteem

TRWP: Review van bronnen, emissies en risico

Klik hier voor het artikel

Op 20 mei 2021 publiceerde 'Science for Environment Policy' een artikel naar aanleiding van een review over de bronnen, emissies en risico's als gevolg van microplastics van bandenslijtage. Uit dit onderzoek blijkt dat nog niet alles over bandenslijtage bekend is en dat er meer onderzoek nodig is om bepaalde conclusies te verifiëren of staven. Toch komen de onderzoekers met een aantal interessante conclusies.

In de studie hebben Duitse onderzoekers de huidige kennis over band- en wegslijtagedeeltjes (TRWP) verzameld met betrekking tot alle milieu- en gezondheidsaspecten. TRWP dat ontstaat tijdens het rijden draagt bij aan niet-uitlaatemissies in de lucht en wordt ook in verband gebracht met het thema microplastics. Het grootste deel van TRWP bestaat uit grovere deeltjes die vrijkomen op het wegdek en in de bodem van de wegberm. Jaarlijks ontstaan ongeveer 1,3 miljoen ton TRWP op Europese wegen. Na regenval landt TRWP tot 1,5 meter naast wegen, waar geen kunstmatige afwatering is. Luchtturbulentie kan ook deeltjes tot 6 meter van een weg transporteren (dit geldt met name voor autosnelwegen, maar minder voor stedelijke wegen).

Ecotoxicologische studies hebben effecten op waterorganismen aangetoond, maar testconcentraties en materialen zijn geen weergave van de omgevingsomstandigheden. Bijdrage van bandenslijtage aan naar de lucht is goed voor ca. 11% massa. Een recente grondige risicobeoordeling geeft aan dat het risico voor de menselijke gezondheid via inademing laag is, maar er is geen informatie beschikbaar over het risico dat wordt veroorzaakt door opname via de voedselketen.

Om TRWP te meten in de lucht of natuur wordt er in onderzoek vaak gebruik gemaakt van marker stoffen. Bijvoorbeeld zink. Maar verschillende van deze gebruikte markers kunnen ook afkomstig zijn van onder meer dooizout, vangrails, antivriesvloeistof en koppelingsvoeringen, die een vergelijkbare functie en dus samenstelling hebben als remmen. Hierdoor tonen studies zeer variabele TRWP-concentraties aan in het milieu.

Gegevens over degradatie zijn schaars en de meeste onderzoeken gebruiken geen realistische materialen en omstandigheden. Het enige gepubliceerde degradatieonderzoek dat onder omgevingsomstandigheden is uitgevoerd, impliceert een halfwaardetijd van bandenrubberdeeltjes in bodems van 16 maanden. Voor vrachtwagenbanden, die voornamelijk natuurrubber bevatten, werden bij laboratoriumtesten onder optimale omstandigheden kortere periodes in acht genomen.

Concentraties van bandenslijtage, samengesteld uit milieumonitoringstudies, laten sterk wisselende concentraties zien in afspoelend regenwater, wegstof, bermbodems, riviersedimenten en rivierwater, met een algemene afname na het volgen van de transportpaden. Het gedrag van TRWP in zoet water met betrekking tot transport, afbraak en sedimentatie is echter nog steeds onduidelijk. Analyses voor milieumonitoring van TRWP zijn nog steeds lastig. Gegevens over concentraties in het milieu zijn dus zeldzaam en zijn meestal exemplarisch. Modelstudies op enkele rivieren geven aan dat het meeste TRWP in oppervlaktewater niet naar mariene omgevingen wordt getransporteerd.

Er is verder onderzoek nodig met betrekking tot emissiefactoren, ontwikkeling van analysemethoden voor milieumatrices, langetermijnmonitoring, gevallen in oppervlaktewateren en bodems, (eco) toxicologische effecten en degradatie onder realistische omstandigheden.